आकांत

तुझी हाक एक भास

हवा हवासा … 

तुझी याद डसे साप

प्याला विषाचा … 

तुझी आस जिव्हारी खोल

चालला तोल  … 

तुझी साथ मृगाचे जळ

युगाची प्यास …

तू हासता ये  मधुमास

सरे निमिषात … 

तू पाहता थांबतो श्वास

प्राण प्राणात … 

तू लाजता तशी गालात

कळ्या फुलतात … 

तू चालता  सोडूनी हात

ऊरी आकांत … 

                      - अतिंद्र सरवडीकर

स्वरभास्कर

भीमसेनजी जर तुम्ही आज असता 

स्वरभास्कर की महागायक काय बरं झाला असता ?

म्हणे गाण्यासाठी गाव तुम्ही सोडलात 

रेल्वेत रस्त्यात भीक मागत,

देशभरात गुरु शोधलात 

असत भावलं का तेवढच संगीत 

जर तुम्ही आज असता ? 

स्वरभास्कर की महागायक काय बरं झाला असता ?

आता भिक मागायला राग ठुमऱ्या चालणार नाहीत 

शिला मुन्नी शिवाय आमचे लोक काही ऐकत नाहीत 

टी.सी. ने वगैरे तर गाणं ऐकायचा प्रश्नच नाही !

असता पोहोचला सतगुरू पर्यंत ?

जर तुम्ही आज असता ? 

स्वरभास्कर की महागायक काय बरं झाला असता ?

भेटते का सवाई गंधर्व अश्या कमर्शियल जगात ?

फी देऊन तरी मिळाल असतं खर ज्ञान ?

भरले असते रियाजाचे खरच इतके तास ?

पाणी भरायला मात्र मिळाल असत खास !

जर तुम्ही आज असता.. 

स्वरभास्कर की महागायक काय बरं झाला असता ?

आता कार्यक्रमात लागतात फक्त ताऱ्यांचे आवाज 

गाण्यापेक्षां दिसण्या नाचण्याचा बवाल 

गेलात जरी स्पर्धेत versatility चा आहे सवाल !

कुणी सांगाव परीक्षकांनीच दिला असता तुम्हाला नकार !

जर तुम्ही आज असता ! 

स्वरभास्कर की महागायक काय बरं झाला असता ?

म्हणून म्हणतो भीमसेनजी पुन्हा एकदा या 

ढेपाळल्या,मरगळल्या मांडवात घुमू दे मल्हार 

शोभेची कारंजी पाहणार्यांना बघू दे जलप्रपात;

अंतरीच्या सुरांनी भरला असता गाभारा 

जर तुम्ही आज असता …. 

स्वरभास्कर नि महागायक दुसरा कुणीच दिसला नसता 

स्वर भास्कर, महागायक व्हायला दुसरा कुणी धजला नसता ।

                                         - अतिंद्र सरवडीकर 

* ( सदर कविता भारतरत्न पं. भीमसेन जोशी यांच्या तृतीय स्मृती दिनाच्या (२४-०१-२०१४) औचित्याने प्रसिद्ध केली आहे. भीमसेनजींचा काळ आणि आजचा काळ या बद्दल सहज सुचलेली ही कविता आहे. कुठलीहि संगीतस्पर्धा, कार्यक्रम, व्यक्ती अथवा कुणाही कलाकारावर टीका करण्याचा कोणताहि उद्देश येथे नाही )

मौला

मौला मेरे तेरे दर पे आया  हु

अर्जीया सारे जहा की लाया हु ।

अंधियारा हो राहा है 

क्यू लहू से ये धना है 

मेहेर कि अब्तो नजर तू फेर ना 

रौशनी तेरे करम की भेज ना ।

इन्सा इन्सा को ना जाने 

बेकसुरोन्को ये मारे 

प्यार का मजहब है तेरा 

बतला ना, समझा ना ।

ऐसी दुनिया कर दे रोशन 

फुले धरती झुमे अंबर 

राह चलते हो कभी 

अब रात ना, तू सून ना ।

छोटे बच्चे की हसी मे  

तू हसे सारे जहा में 

कोई आन्गन कोई गुलशन 

सुखे ना, अब रोए ना ।

आसू पल्को मे  है ठहरे 

लफझ होटो  मे  ही सिस्के 

भुली राहे तुही हम को 

सवार ना, सून पुकार ना ।

मौला मेरे तेरे दर पे आया  हु

अर्जीया सारे जहा कि लाया हु 

                             - अतिंद्र सरवडीकर 

   

मौला मौला कर दिनी मै
 रटत तेरो हि नाम

तरसत आखडी जिया है बेकल

मित  मिला  दे यार ।

मौला तू तो सब जानत है

क्यू करू फरियाद ?

दिल मे  सुरत पिया की बैठी

पल ना कटे बीन यार ।

मौला  मेरे देर ना कर अब

कटत ना दिन रैन

पिया के बिन अब जिया न जाये

कल ना पडे बिन यार ।

ना छूटे अब आस मौला

लेले नही तो पास मौला

पिया कि सुरत दिखा दे अब तो

जीना नही बिन यार ।

                            - अतिंद्र सरवडीकर

आभाळातून सतार झिरमिर 

मृदुंग घुमतो कधी दिशातून 

कधी लख लखती अवचित बिजली 

सौख्य सोहळे (उमलते ) लक्ष दलातून |

वळीवाच्या सरी

लस लसते जीवन 
तळ हातीचा निखारा
 एका  हाके साठी कैसा 
उरी डोंब उसळता  ?

त्याची अबोल चाहूल 
त्याचा गंध परीमळे
 माझ्या प्राणा आगे मागे 
त्याचा लपंडाव चाले |

घर लख्ख लख्ख केले 
साऱया लिम्पल्या खिडक्या 
त्याच्या येण्यासाठी माझा 
जीव वाटुली जाहला |

नाही निरोप धाडीला
कसा विसर पडला ?
त्याच्या गोंदण पाउली
 असा खेळ मांडलेला |

वेशी पुढे कोस चार  
उभी एकटी कधीची 
पदराड  स्वप्न दिवा
अन वळीवाच्या सरी 

                             - अतिंद्र सरवडीकर 

दारी पाउस पाउस 
मन हिरवं हिरवं 
माझ्या दारात मांडव 
येई  बहर बहर ।

धारा कोसळे संतत 
धुंद मातीचा दरवळ 
फुला पल्लवत दाटे 
कसा भरून भरून ।

वारा सावळा सावळा 
नभी कोंदला कोंदला 
सा ऱ्या  धरतीला आली 
एक मोतीदार कळा  |

मेघ धून निळी निळी 
रंग रंगात  नहाती 
भुई मातेच्या कुशीत 
सारे नव्याने जन्मती |

अश्या पावसाच्या राती 
येई साजणाची सय 
उरी ठस ठसणारी 
 थोडी कावरी बावरी । 

मिटल्यावरी  डोळे  
येती सरींचेच नाद 
मन पिंजला कापूस 
होई सोयरा पाउस । 


                  - अतिंद्र सरवडीकर