ध्यान जळातून उठूनी बसली क्षणभर तिची वीणा ही थांबली,
आदिमाया सुरेश्वरीची जपमाळा ही जरा विसावली ।
उदंड जाहले गायक बघुनी हसली देवी माता,
हंसवाहिनी वीणाधरिणी पाही डोकावुनिया ।
जो तो इथे महान झाला, अर्ध्या हळकुंडाने न्हाला,
स्पर्धेेमधल्या हलकल्लोळाने, राग - श्रुतींचा सूर्य बुडाला ।
गाणं म्हणजे खेळ शो-बाजीचा, नाद गोंगाटात बदलला,
झुंजी मधल्या कोंबड्यागत गायकाला गायक भिडला ।
सूर म्हणजे तर गंध फुलाला, जसा सहारा दिप ज्योतीला,
दैन्य गांजते खऱ्या साधका; ओळखण्या त्या रसिक विसरला !
तू मोठा की मी मोठा ? हाच प्रश्न केवळ उरला आता!
ज्याच्यापाशी प्रसिद्धी पैसा तोच ठरला आणखी मोठा ।
दीप निमाले तिमिर पसरला...अंधारी त्या मार्ग हरवला...
ध्यान साधना युगा युगांची, सूर सरींचा ओघच अटला...
हताश झाली ब्रह्मकुमारी, श्वेत वसनी विद्यादायिनी,
जाऊन बसली निज एकांती,ध्यान मग्न जपमाळा धरुनी।
करीची वीणा दूर ठेवली, करुणा भाके प्रजापतीची,
गोंगाटाचा अस्तं होऊनी, ओंकाराच्या नव सृजनाची ।
- डॉ अतिंद्र सरवडीकर
No comments:
Post a Comment