गीत व्हावे एक ऐसे

अंतराला स्पर्शणारे ,

नाद बिंदू वेचताना

अनंताशी पोचणारे ।

                            

या जिवाच्या घालमेली

त्या जिवाला सांगणारे,

दुख वेदनांतूनी फुलूनी

विश्व सारे गंधणारे ।

वेचितांना सूर सुमने,

फुल पानी जागणारे,

लाजणाऱ्या मुग्ध कलिका,

चंद्र बिंदू चुंबणारे ।

गंधवारा वाहताना

तरु – लतांना वेढणारे,

थाप पडता कडकडाती

रंध्र रंध्री धुंदणारे ।

अंधारल्या मनातुनी ,

एक पणती लावणारे,

दोन हृदये सांधताना ,

हात हाती गुंफणारे ।

सूर माझे शब्द माझे,

वाट माझी चालणारे,

नाद बिंदू वेचताना

अनंताशी पोचणारे ।

-        डॉ अतींद्र सरवडीकर