ही आर्त विराणी कुठली ?

ही चंद्रपारची  वाणी ?

डोळा अलगद दाटे,

प्राणास फुटली गाणी ।

मूक संध्या समयी,

गहन धुक्याच्या वेळी,

रेखाटत बसली जोगीण,

ध्यानस्थ स्वरांच्या ओळी । 

आंदोलन स्वरगंगेच्या,

डोहात उतरले थोडे,

दिक्काला पैल निघाले,

चंद्रप्रभेचे रावे । 

कृष्ण बनातून फुलले,

त्या गीत फुलांचे झेले,

गंध दरवळे अवघे,

विश्व मोहुनी गेले ।

एकट कातर समयी,
त्या चंद्र भारल्या वेळी

 जोगीण उतरण तुडवी,
तो चंद्र माळुनी केशी। 

लेऊनि शुभ्र भगवेसे,

'अलख' जागते वारे,

अनिवारश्या ओढीने,

सूर चालती मागे … 

                  - अतिंद्र सरवडीकर

(गुरुवर्य डॉ. प्रभा अत्रे यांना समर्पित कविता)

२९ डिसेम्बर २०१३. पहाटे  ३